Tajemnice Skoczności i Siły Stephena Curry'ego

Stephen Curry, mistrz rzutów za trzy punkty i architekt nowoczesnej koszykówki, często nie jest postrzegany jako typowy atleta NBA. Jego finezja, zwinność i precyzja na parkiecie przewyższają w powszechnej opinii surową siłę czy imponującą skoczność. Jednakże, czy to powszechne przekonanie jest w pełni zgodne z rzeczywistością? Czy Steph Curry naprawdę nie skacze wysoko? A co z jego siłą fizyczną, która wydaje się być ukryta pod płaszczem nienagannej techniki? W niniejszym artykule zagłębimy się w szczegółowe dane dotyczące jego zdolności fizycznych, opierając się na oficjalnych pomiarach z NBA Combine oraz analizach ekspertów. Przyjrzymy się jego skokowi dosiężnemu, porównamy go z innymi gwiazdami ligi i odkryjemy zaskakujące fakty dotyczące jego potężnej siły, która stanowi fundament jego niezrównanej kontroli nad ciałem i odporności na kontuzje.

Czy Stephen Curry skacze wysoko? Analiza skoku dosiężnego

Kiedy myślimy o skoczności w koszykówce, zazwyczaj wyobrażamy sobie potężne wsady i wyskoki ponad obręcz. W przypadku Stephena Curry'ego, jego styl gry rzadko wymaga spektakularnych wyskoków, co mogłoby sugerować, że jego zdolności wertykalne są przeciętne. Dane z NBA Combine z 2009 roku, w którym uczestniczył przed draftem, dostarczają nam jednak precyzyjnych informacji na ten temat. Maksymalny skok dosiężny Curry'ego (ang. vertical jump) wyniósł wówczas 35.5 cala. W przeliczeniu na centymetry to około 90.17 cm. W porównaniu do absolutnej elity NBA, która charakteryzuje się często skokami powyżej 40 cali, wynik Curry'ego może wydawać się 'w porządku', ale nie 'wybitny'. Jest to jednak wartość solidna, zwłaszcza biorąc pod uwagę jego pozycję rozgrywającego i styl gry, który opiera się na precyzji rzutu i zwinności, a nie na dominacji pod koszem poprzez atletyzm. Warto zauważyć, że 'prawdziwy' skok dosiężny, bez wcześniejszego przygotowania, wynosi u niego około 30-33 cale (76-84 cm), co nadal plasuje go powyżej średniej dla wielu sportowców, choć w porównaniu do graczy NFL, którzy często są eksplozywnymi atletami, może wydawać się 'przeciętny'. Na szczęście, dzięki udziałowi w NBA Combine, mamy dokładne dane, które rozwiewają wszelkie wątpliwości.

Porównanie: Skoczność Curry'ego a elita NBA

Aby lepiej zrozumieć miejsce Stephena Curry'ego w hierarchii skoczności w NBA, warto zestawić jego wyniki z osiągnięciami innych wybitnych graczy. Liga NBA jest domem dla jednych z najbardziej atletycznych sportowców na świecie, a ich zdolności do wyskoku często budzą podziw.

• Michael Jordan: Nazywany „Jego Powietrznością”, Jordan jest rekordzistą NBA pod względem skoku dosiężnego, osiągając imponujące 48 cali (ok. 122 cm). Ta zdolność, połączona z jego legendarną 'zawieszeniem w powietrzu' (hang time), czyniła go niezrównanym graczem. Jego głowa znajdowała się co najmniej cztery cale (10 cm) nad obręczą podczas pełnego wyskoku.
• LeBron James: 'Król' LeBron również może pochwalić się wyjątkowym wyskokiem wynoszącym 44 cale (ok. 112 cm), co pozwala mu na monumentalne wsady i dominację w strefie podkoszowej.
• Ja Morant: Młoda gwiazda NBA, znana z eksplozji i dynamicznych wsadów, osiąga 44 cale (ok. 112 cm) w skoku dosiężnym, co czyni go jednym z najbardziej widowiskowych graczy ligi.
• Zion Williamson: Zion, ze swoim potężnym wyskokiem na poziomie 45 cali (ok. 114 cm), łączy niesamowitą siłę z atletyzmem, co pozwala mu dominować w ataku, latając do obręczy z niemal dowolnego miejsca.
• Zach LaVine: Jeden z najlepszych 'dunkerów' w NBA, osiąga 46 cali (ok. 117 cm) w maksymalnym skoku, co jest wynikiem bliskim rekordowi Jordana.
• Kobe Bryant: Legendarny 'Black Mamba' legitymował się skokiem na poziomie 38 cali (ok. 97 cm), co plasowało go w czołówce ligi pod względem atletyzmu i pozwalało mu na widowiskowe akcje.
• Blake Griffin: Znany z potężnych wsadów w początkach kariery, Griffin miał skok na poziomie 35.5 cala (ok. 90.17 cm), podobnie jak Curry, co świadczy o jego solidnym atletyzmie.
• Shaquille O'Neal: Mimo swojej olbrzymiej postury, Shaq potrafił osiągnąć 32 cale (ok. 81 cm) w skoku dosiężnym, co było imponujące jak na tak dużego zawodnika.

Jak widać, skok Curry'ego na poziomie 35.5 cala, choć nie jest rekordowy, plasuje go w gronie solidnych atletów NBA, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że wielu graczy na jego pozycji nie osiąga takich wyników. Pokazuje to, że choć nie jest „latającym” graczem w stylu Jordana czy Moranta, jego baza atletyczna jest wystarczająca do gry na najwyższym poziomie i dominacji w lidze, nawet bez spektakularnych wsadów.

Co to jest 'vertical jump' i jak się go mierzy?

Skok dosiężny, czyli vertical jump, to miara maksymalnej wysokości, jaką sportowiec może osiągnąć, wyskakując z miejsca lub po krótkim rozbiegu, aby dotknąć jak najwyższego punktu. Jest to kluczowy wskaźnik mocy eksplozywnej nóg i siły mięśni. W koszykówce jest to szczególnie ważne dla zbiórek, bloków, wsadów i ogólnej dominacji pod obręczą, a także dla szybkiego poruszania się i zrywania do kosza. Pomiary skoku dosiężnego są często przeprowadzane na NBA Combine, gdzie zawodnicy wykonują testy z miejsca (standing vertical jump) oraz z rozbiegu (max vertical jump).

• Standing Vertical Jump: Zawodnik staje płasko na ziemi, sięga ręką jak najwyżej (zasięg stojący, ang. standing reach), a następnie wyskakuje pionowo, dotykając specjalnej tablicy lub urządzenia pomiarowego. Różnica między zasięgiem stojącym a zasięgiem w wyskoku to wynik. Ten pomiar ocenia czystą moc wygenerowaną z mięśni nóg bez udziału rozpędu.
• Max Vertical Jump: Pozwala na krok lub dwa rozbiegu (podejścia), co często pozwala osiągnąć wyższy wynik, ponieważ zawodnik może wygenerować większą siłę kinetyczną i wykorzystać impet. Jest to bardziej zbliżone do sytuacji meczowej, gdzie gracze często wyskakują z biegu.

Poniżej przedstawiamy tabelę z ogólnymi kategoriami skoczności dla dorosłych mężczyzn, aby umieścić wyniki w szerszym kontekście:

Zgodnie z tą tabelą, wynik 28 cali (70 cm) jest uważany za 'bardzo dobry', a wynik Curry'ego 35.5 cala znacznie przewyższa tę kategorię, co podkreśla jego ponadprzeciętne zdolności w kontekście ogólnej populacji sportowców, nawet jeśli w NBA są lepsi skoczkowie.

Najniższe i najwyższe skoki w historii NBA Combine

Historia NBA Combine obfituje w imponujące wyniki, ale także te mniej spektakularne. Warto przyjrzeć się obu stronom spektrum, aby uzyskać pełny obraz różnorodności atletycznej w lidze.

• Najwyższy skok: Jak już wspomniano, Michael Jordan jest oficjalnym rekordzistą z wynikiem 48 cali (ok. 122 cm). Jego zdolność do 'latania' była kluczowym elementem jego dominacji i uczyniła go ikoną koszykówki. Co ciekawe, Jordan miał również 42-calowy (107 cm) skok dosiężny na jedną rękę, co świadczy o jego wszechstronnej mocy.
• Najniższe skoki: Wśród graczy z najniższymi wynikami w historii Combine znaleźli się:
  • Mike Smith (2000, 2001): Max vertical leap: 21 cali (ok. 53 cm)
  • Pavel Podkolzin (2003): Max vertical leap: 22.5 cala (ok. 57 cm)
  • Dakari Johnson (2015): Max vertical leap: 25 cali (ok. 63.5 cm)
  • Inni gracze z niskimi wynikami to Jackie Butler (2004), Nikola Vucevic (2011), Uche Okafor (2002), Nick Sheppard (2000, 2001) i Jiri Hubalek (2008).

  Te dane pokazują, że nawet zawodnicy NBA, którzy grają na najwyższym poziomie, mogą mieć bardzo zróżnicowane zdolności skocznościowe. Wielu z nich polega na innych atutach, takich jak siła, technika, inteligencja gry czy wzrost, aby odnieść sukces i nadrobić ewentualne braki w skoczności. Warto dodać, że zawodnicy NFL, tacy jak Randy Moss (51 cali, 130 cm) czy Jevon Kearse (40 cali, 102 cm), również prezentują niesamowite wyniki w skoku dosiężnym, potwierdzając, że moc eksplozywna jest kluczowa w wielu dyscyplinach sportu.

Siła Stephena Curry'ego: Ukryty Atut

Jeśli skoczność Stephena Curry'ego jest 'w porządku', to jego siła rdzenia jest wręcz legendarna i zaskakująca dla wielu obserwatorów. Według dyrektora ds. wydajności sportowej Golden State Warriors, Keke Lylesa, Curry jest 'prawdopodobnie 10 razy silniejszy, niż ludzie myślą'. Najbardziej szokującym przykładem jest jego zdolność do wykonania martwego ciągu (trapbar deadlift) z obciążeniem 400 funtów (około 181 kg)! To niewiarygodny wynik, zwłaszcza biorąc pod uwagę jego stosunkowo niską wagę i budowę ciała (około 84 kg). Martwy ciąg z użyciem sztangi trapbarowej to ćwiczenie, które angażuje głównie mięśnie pośladkowe (gluteus maximus) i mięśnie rdzenia, a także mięśnie pleców i nóg. Jest to bezpieczniejsza forma martwego ciągu, która pozwala na podniesienie większych ciężarów, symulując podnoszenie ciężkiego obiektu z ziemi. Lyles twierdzi, że pod tym względem Curry jest drugim najsilniejszym zawodnikiem w zespole, ustępując jedynie mierzącemu około 213 cm i ważącemu 122 kg centrowi Festusowi Ezeliemu. To podkreśla, jak absurdalnie silny jest Curry 'jak na swój rozmiar'. Ta niezwykła siła rdzenia i pośladków jest kluczem do jego sukcesu na parkiecie. Pozwala mu na:

• Niezrównaną kontrolę nad ciałem: Curry słynie z umiejętności oddawania rzutów z niemal każdej pozycji i pod każdym kątem, często wbrew grawitacji i w dynamicznym ruchu. Ta kontrola jest możliwa dzięki silnym mięśniom rdzenia, które stabilizują jego ciało, pozwalając na płynne i precyzyjne ruchy nawet w trudnych sytuacjach.
• Odporność na kontuzje: W początkach kariery Curry zmagał się z poważnymi problemami z kostkami, co budziło obawy o jego przyszłość w lidze. Zintensyfikowanie treningów skupiających się na wzmacnianiu bioder i pośladków okazało się przełomowe. Silne mięśnie otaczające stawy zapewniają lepszą stabilizację i zmniejszają ryzyko urazów, co pozwoliło mu utrzymać się na parkiecie i osiągnąć status legendy.
• Eksplozywność i zwinność: Choć nie jest typowym 'skoczkiem', jego siła przekłada się na błyskawiczne zmiany kierunku, przyspieszenia i zrywy, które są kluczowe w jego stylu gry. Pozwala mu to na tworzenie przestrzeni do rzutów i unikanie obrońców.
• Wytrzymałość: Utrzymanie wysokiego poziomu intensywności przez cały mecz, bieganie po całym boisku i oddawanie rzutów z trudnych pozycji wymaga ogromnej wytrzymałości mięśniowej, którą Curry rozwija poprzez takie ćwiczenia jak martwy ciąg.

Transformacja Curry'ego pod względem siły jest przykładem jego etyki pracy. Trenerzy dostrzegli ogromną różnicę w jego fizyczności od czasu, gdy dwa lata przed ujawnieniem tych danych skupił się na wzmacnianiu bioder i pośladków. Chociaż na pierwszy rzut oka nie wygląda na 'atletycznego potwora', podobnie jak jego poprzednik stylistyczny, Steve Nash (który również był pionierem w dyskusji o znaczeniu siły rdzenia), jego ukryta siła jest kluczem do jego geniuszu na boisku. Takie historie, jak ta o Earlu Boykinsie (165 cm, 63 kg), który potrafił wycisnąć na ławce 143 kg, przypominają nam, że wygląd często bywa mylący, a prawdziwa siła tkwi w fundamencie i intensywnym treningu.

Skoczność u młodych sportowców: Co jest normą?

Rozumienie norm skoczności jest ważne nie tylko dla profesjonalistów, ale także dla młodych sportowców i ich rodziców. Jakie są średnie wyniki skoku dosiężnego dla dzieci i młodzieży, które mogą służyć jako punkt odniesienia? Dla chłopców w wieku 13-14 lat, średni skok (50. percentyl) wynosi około 17 cali (ok. 43 cm), jak podaje ekspert fitness Jay Hoffman w swojej książce „Norms for Fitness, Performance and Health”. Oto bardziej szczegółowy rozkład:

• 10. do 20. percentyla: 12.3 do 13.8 cala (ok. 31-35 cm) – jest to wynik poniżej średniej, ale nadal w normie dla tej grupy wiekowej.
• 30. do 40. percentyla: 15 do 16 cali (ok. 38-41 cm) – wynik zbliżony do średniej.
• Powyżej średniej (60. do 70. percentyla): 18 do 19 cali (ok. 46-48 cm) – wskazuje na dobre zdolności skocznościowe.
• Doskonały wynik (80. do 90. percentyla): 20 do 21 cali (ok. 51-53 cm) – jest to bardzo wysoki wynik dla tej grupy wiekowej, wskazujący na duży potencjał atletyczny.

Zatem, 21 cali (53 cm) dla 13-latka to już wynik 'doskonały', plasujący go w 80. do 90. percentyla, co jest bardzo obiecujące dla młodego sportowca, który może rozwijać swoje zdolności w kierunku sportów wymagających eksplozywności.

Krótcy gracze i wsady: Czy wzrost ma znaczenie?

Wsadzenie piłki do kosza, który znajduje się na wysokości 10 stóp (305 cm), wydaje się być domeną wysokich graczy. Jednak historia NBA pokazuje, że wzrost nie zawsze jest przeszkodą, jeśli gracz posiada wystarczającą moc eksplozywną i skoczność. W rzeczywistości, aby wsadzić piłkę, dłoń gracza musi znaleźć się na wysokości co najmniej 10 stóp i 6 cali (około 320 cm) nad ziemią. Oznacza to, że gracz musi być w stanie wyskoczyć na wysokość, która pozwoli mu sięgnąć znacznie powyżej obręczy, co wymaga imponującego skoku dosiężnego. Oto kilku z najniższych graczy w historii NBA, którzy zdołali wykonać wsad podczas meczu:

• Spud Webb (170 cm): Legendarny zwycięzca konkursu wsadów, udowodnił, że wzrost to tylko liczba, a niesamowity skok (potrafił dotknąć obręczy z wysokości 170 cm) może zrekompensować braki w centymetrach.
• Nate Robinson (175 cm): Trzykrotny zwycięzca konkursu wsadów, jego atletyzm i eksplozywność były niesamowite, co pozwalało mu na pokonywanie znacznie wyższych przeciwników.
• Allen Iverson (180 cm): Mimo, że nie był znany z wsadów jako swojego głównego atutu, 'The Answer' miał imponujący skok i potrafił wsadzić piłkę, co świadczy o jego wszechstronnym atletyzmie.
• Ty Lawson (180 cm): Mimo niskiego wzrostu jak na gracza NBA, potrafił zaskoczyć wsadami, wykorzystując swoją szybkość i zwinność.
• Will Bynum (180 cm): Kolejny przykład rozgrywającego, który potrafił wyskoczyć do kosza, demonstrując, że odpowiednia technika i siła mogą pokonać bariery fizyczne.

Te przykłady pokazują, że choć wzrost jest atutem, kluczowa jest moc eksplozywna i skoczność. Niskim graczom potrzeba znacznie wyższego skoku dosiężnego, aby wykonać wsad, w porównaniu do ich wyższych kolegów, którzy mogą po prostu 'sięgnąć' do kosza.

Rekordy wsadów: Najwyższy wsad w historii

Jeśli chodzi o absolutne rekordy wsadów, to poza meczowymi wsadami, istnieją również osiągnięcia w specjalnych pokazach, które wykraczają poza standardowe 10 stóp. Michael 'Wild Thing' Wilson z Harlem Globetrotters ustanowił rekord świata, wsadzając piłkę do kosza ustawionego na wysokości 12 stóp (365 cm) 1 kwietnia 2000 roku. To świadectwo niesamowitych zdolności ludzkiego ciała, które potrafi pokonywać bariery grawitacji, gdy jest odpowiednio wytrenowane i przygotowane do rekordowych osiągnięć.

Często zadawane pytania (FAQ)

Czy 28-calowy skok dosiężny jest dobry?

Tak, 28-calowy (ok. 70 cm) skok dosiężny jest uważany za 'bardzo dobry' dla przeciętnego dorosłego mężczyzny, plasując się w górnej części skali ogólnych norm skoczności.

Jaki jest najwyższy skok dosiężny w historii NBA?

Najwyższy oficjalnie zmierzony skok dosiężny w historii NBA należy do Michaela Jordana i wynosi 48 cali (ok. 122 cm).

Jaki jest najniższy skok dosiężny w historii NBA Combine?

Jednym z najniższych wyników w historii NBA Combine jest 21 cali (ok. 53 cm) Mike'a Smitha (zmierzone w 2000 i 2001 roku).

Czy 21-calowy skok dosiężny jest dobry dla 13-latka?

Tak, 21-calowy (ok. 53 cm) skok dosiężny jest 'doskonałym' wynikiem dla 13-latka, plasującym go w 80-90. percentylu w swojej grupie wiekowej, co świadczy o wysokim potencjale atletycznym.

Ile wynosi średni skok dosiężny dla 13-latka?

Średni skok dosiężny (50. percentyl) dla chłopców w wieku 13-14 lat wynosi około 17 cali (ok. 43 cm).

Jak wysoko potrafił skoczyć Michael Jordan?

Michael Jordan osiągnął maksymalny skok dosiężny z rozbiegu wynoszący 46 cali (ok. 117 cm) podczas testów na uniwersytecie, a jego wynik z profesjonalnego debiutu olimpijskiego to 48 cali (ok. 122 cm).

Jaka jest minimalna wysokość, aby wykonać wsad?

Aby wsadzić piłkę do kosza, twoje palce muszą sięgać co najmniej 10 stóp i 6 cali (ok. 320 cm) nad ziemią, co oznacza, że musisz być w stanie wyskoczyć znacznie powyżej obręczy.

Podsumowując, Stephen Curry to postać, której atletyzm jest często niedoceniany lub błędnie interpretowany. Chociaż jego skok dosiężny nie plasuje go w gronie absolutnych rekordzistów NBA, to jest on solidny i w pełni wystarczający dla jego stylu gry. Prawdziwą siłą Curry'ego jest jednak jego niezwykła siła rdzenia i mięśni pośladkowych, która pozwala mu na fenomenalną kontrolę nad ciałem, precyzję rzutów z trudnych pozycji oraz, co najważniejsze, pomaga mu unikać kontuzji. To właśnie ta ukryta moc, a nie tylko talent do rzucania, czyni go jednym z najbardziej dominujących i rewolucyjnych graczy w historii koszykówki. Curry to dowód na to, że prawdziwy atletyzm to nie tylko spektakularne wyskoki, ale także fundamentalna siła i kontrola, które pozwalają osiągnąć mistrzostwo i utrzymać się na szczycie przez lata.

Zainteresował Cię artykuł Tajemnice Skoczności i Siły Stephena Curry'ego? Zajrzyj też do kategorii Kulinaria, znajdziesz tam więcej podobnych treści!